Een kleine geschiedenis van de scheepvaart
Stortgoed of massagoed (Engels: bulk) en stukgoed (Engels: break bulk) zijn twee manieren om vracht per schip te vervoeren. In het verleden (begin 20e eeuw) werden goederen in de scheepvaart altijd handmatig per stuk (over)geladen. Fabrieken vervoerden hun producten verpakt in kisten, kratten, vaten of balen per vrachtwagen naar een pakhuis in de haven. Daar lagen ze totdat het eerstvolgende schip de goederen mee kon nemen. Wanneer het eenmaal zover was verplaatsten havenarbeiders het goed vanuit het pakhuis naar de kade om het vervolgens in het ruim te laden. Na vertrek uit de thuishaven voeren vrachtschepen haven na haven af en leverden telkens een deel van de lading. Op deze manier transporteren was tijdrovend, onbetrouwbaar en duur.
De containerrevolutie
Eind 18e eeuw ontwierp de Engelse ingenieur James Brindley een boot die geschikt was om 10 houten containers in te laden. Hij ontwikkelde deze boot om steenkool efficiënter van Worsley naar Manchester te vervoeren. Deze innovatie ontketende een revolutie in het goederentransport. Brindleys idee werd later ook toegepast in door paarden getrokken wagens en treinen. Gedurende de 19e en 20e eeuw ontwikkelde de houten containers zich tot de gesloten en intermodale (met standaardmaten) zeecontainers die we vandaag de dag kennen. De containers zijn, met hun internationaal gestandaardiseerde maten, dé reden waarom vervoer over de weg, spoor en water efficiënter is geworden.
Stukgoed (break-bulk cargo)
Heden ten dage is stukgoed de tweede populairste manier om internationaal goederen te transporteren. Alleen spullen die simpelweg niet vervoerd kunnen worden in intermodale containers moeten wel handmatig één voor één (per stuk) geladen worden. Dit gebeurt meestal in dozen, kratten, vaten of op pallets.
Breakbulkschepen waren de meest voorkomende vrachtschepen vóór de containerrevolutie. Tegenwoordig representeert stukgoed nog maar een fractie van het totale wereldwijde transport. Dit komt ook mede door het hogere risico op diefstal en schade tijdens transport. Stukgoed is wel noodzakelijk voor het vervoeren van ongewoon grote producten die niet in zeecontainers passen. Daarnaast kan stukgoed financieel aantrekkelijk zijn bij verscheping naar minder geïndustrialiseerde landen. In deze landen zijn haventerminals minder goed uitgerust en zijn loonkosten van havenarbeiders laag. Breakbulkschepen zijn meestal ook kleiner en hebben minder diepgang dan een gemiddeld containerschip. Zo kunnen ook kleinere havens bereikt worden.
Stortgoed of massagoed (bulk cargo)
Commodity’s of basisproducten/grondstoffen worden als stortgoed getransporteerd in grote hoeveelheden als losse massa. Producten als graan, olie, grind enzovoort worden onverpakt in het ruim van het schip vervoerd.
Bijna 90% van de niet-bulkvracht wereldwijd wordt vervoerd per zeecontainer omdat het de meest prijsgunstige en tijdsefficiënte manier om producten te vervoeren. De zeecontainer maakt stukgoed vervoeren makkelijker dan écht los verpakt in kratten of op pallets. Maar dan moet u wel een betrouwbare expediteur kiezen om u door het oerwoud van internationale wetgeving te loodsen.
Ademar B.V. heeft meer dan 34 jaar ervaring met het importeren van zowel bulk als break-bulk goederen. Wij werken samen met allerlei soorten bedrijven, van MKB tot grote multinational. Daarnaast bieden wij ook oplossingen voor speciale producten zoals hout. Wij zijn meer dan bereid om onze kennis te delen. Heeft u een vraag over de kosten van douane-inklaring? Ademar biedt hulp op het nummer 010 321 1570 of stuur ons een mail.
